Ontmoeten. Verbinden. Samenwerken. Pijlers van de Indo Business Club waarvan ik sinds kort bestuurslid ben. Ook in mijn werk is deze drie-eenheid mijn drijfveer.

De Indo Business Club brengt mensen samen met een zakelijke instelling van Indische en Molukse afkomst en diegenen die zich met onze cultuur verbonden voelen. Deze netwerkorganisatie is opgericht door een ondernemer van Molukse komaf.

Indo’s en Molukkers zoeken elkaar tegenwoordig vaker op. Maar dat is niet altijd zo geweest. En ook nu nog niet altijd vanzelfsprekend. Gelukkig zijn er veel initiatieven die daarin verandering brengen.

Water en vuur?

In mijn beleving hadden Indo’s en Molukkers vroeger niet veel met elkaar op. Zeker in mijn familie niet. Daar botsten de verschillen in achtergronden weleens. Relaties en vriendschappen aangaan was al helemaal not done. Over en weer zeiden ‘we’ lelijke dingen over elkaar. En waarom?

De neefjes van een lieve Molukse tante moesten helemaal niets van mijn familie hebben. Belanda’s noemden ze ons. Haalden echt hun neus voor ons op, gestimuleerd door hun vader. Mijn vader op zijn beurt stak zijn mening over Molukkers ook niet onder stoelen of banken. Die was niet mals. Ambonezen vond hij opruiers. En dat terwijl de beste vriend van zijn vader Moluks was. Vrienden voor het leven, die elkaar ontmoetten in een jongensweeshuis op Java, pakweg honderd jaar geleden. Een vriendschap zoals tussen Tom Sawyer en Huckleberry Finn uit de romans van Mark Twain. Niet gehinderd door familie, cultuurverschillen, vooroordelen en adat.

Op de middelbare school, ten tijde van de Molukse treinkapingen, vroegen Hollandse leerlingen aan mij: “En? Waar is je vader? Vuile Molukker!”, om vervolgens keihard tegen mijn schenen te schoppen. Dat schiep een band. Ik weet bijna zeker dat ik toen getriggerd werd om me te verdiepen in ‘onze’ Indische cultuur en geschiedenis.  Pas in de jaren tachtig kreeg dat overigens serieuzere vormen. Vrij Nederland wijdde een spraakmakende bijlage aan Indo’s (In Nederland Door Omstandigheden) en de zogenaamde 2e generatie liet van zich horen. Het was de tijd dat Marion Bloem debuteerde met Geen gewoon Indisch meisje. Maar ook het mooie Onder de sneeuw een Indisch graf van Frans Lopulalan was voor velen een feest der herkenning.

Samenwerken

Welke rol Indo’s en Molukkers elkaar ook toedichtten in de geschiedenis, ik zie veel wat ons bindt. En ja, natuurlijk zijn Indo’s en Molukkers van de generatie van onze ouders en voorouders flink genaaid door de Nederlandse overheid. Zonder te zwelgen in slachtofferschap is dat alleen al een reden om elkaar vaker op te zoeken. Maar dan met de blik gericht op de toekomst. Ik zie daar zeker een rol in voor Kasuaris, maar ook voor netwerkorganisaties als Speedmeet 3.0 en de Indo Business Club.

We kunnen veel van elkaar leren. Inspirerend in dit verband vond ik de theatervoorstelling Het Geheim van de Gebroeders Timisela. Niet alleen gaven Henry en Joshua mij een kijkje in de Molukse cultuur (zo dichtbij was ik nog nooit geweest). Het universele verhaal van de broers bleek ook zeer herkenbaar voor migranten van de tweede en derde generatie. Ontroerend en kwetsbaar.

De Surabaya Boys

Veel voldoening haal ik uit de vriendschappelijke samenwerking met journalist en schrijver Herman Keppy. Met zijn verhalenbundel Pendek brengt Herman bijzondere verhalen over Indische en Molukse levens bij elkaar.

Tijdens de Tong Tong Fair in 2013 brachten we samen een programma rond Surabaya, de stad van onze familie. Mijn vader vond deze samenwerking geweldig. Met vaderdag gaf ik hem dan ook Hermans boek.  Ik weet bijna zeker dat hij door deze verhalen veel genuanceerder over Molukkers is gaan denken. Nog voor mijn vader stierf, zei hij me: “Die Keppy kan schrijven hoor.”

In 2016 brengen we als Surabaya Boys een item waarin onze vaders zeker voorbij komen. Wat we gaan doen is nog even een verrassing. Herman en ik schrijven (elkaar) hierover op de Facebookpagina van De Grote Surabaya Show. Hoop je offline of online te ontmoeten.

Patrick Wouters


Over Patrick Wouters

Insert_Patrick WoutersPatrick Wouters (Den Haag, 1962) werkt momenteel als senior communicatieadviseur voor het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) en als freelancer onder de vlag van Senang producties (feel good communicatie). Als bestuurslid van de Indo Business Club is hij verantwoordelijk voor de marketing- en communicatieactiviteiten.
Offline en online is hij actief rond het Indische sinds 1982.

Patrick online: www.indischalbum.nl, www.senangproducties.nl en www.e-indo.nl (E-Indo.nl: healthy lifestyle met een Indo twist; coproductie met Melissa Trouerbach).