You & Me
‘Een onderzoek naar You & Me, een programma gericht op seksuele voorlichting en sociale vaardigheden voor kinderen van 4 tot en met 6 jaar in Indonesië.’
Rutgers WPF is een gerenommeerd kenniscentrum op het gebied van seksuele en reproductieve gezondheid en rechten. Aan het begin van het studiejaar 2011-2012 presenteerde seksuologe en psychologe Sanderijn van der Doef, namens Rutgers WPF, het onderzoeksvoorstel aan alle afstudeerders van de studie Pedagogische Wetenschappen aan de UvA. De vraag was of er studenten waren die interesse hadden in dit onderwerp en die bereid waren dit onderzoek in Indonesië in gang te zetten. Daar hoefden mijn studiegenoot, Patty Krijgsman, en ik niet twee keer over na te denken. Niet alleen vanwege het uitdagende project maar ook vanwege onze Indische roots.
Hoewel ik erg enthousiast was in het begin, zette ik zeker wel een aantal vraagtekens bij dit project. Ik kom regelmatig in Indonesië en ik heb inmiddels een algemeen beeld kunnen krijgen van het onderwerp ‘Seksualiteit’. Het woord ‘seksualiteit’ alleen al is gewoonweg taboe in dat land. En dan nog in de context van Islamitisch onderwijs én gericht op kleuters? Hoe kan dat en wordt het überhaupt toegelaten?
De eerste stap was dan ook om al het nodige materiaal goed te bestuderen. Daarna heeft onze begeleider, Sanderijn van der Doef, ons volledig ingelicht waardoor wij het programma nog beter begrepen.
Het programma is volledig aangepast en speciaal ontworpen voor Indonesische kleuters. Het bevat verschillende prentenboeken en poppen waarin kinderen blootgesteld werden aan thema’s die seksualiteit-gerelateerd waren. Denk aan ‘Verschillen tussen jongens en meisjes’, ‘Kennis van je eigen lichaam’ en ‘Vriendschappen’. Rutgers WPF staat achter de visie dat een gezonde seksuele ontwikkeling in de kleuterleeftijd begint en juist deze fase gebruikt kan worden om het positief te beïnvloeden. Kinderen leren op die manier zichzelf en anderen beter te kennen waardoor er op latere leeftijd betere keuzes gemaakt kunnen worden wat vriendschappen en relaties betreft. Het programma was inmiddels een aantal jaren aan de gang en onze taak was om het te evalueren. Om te kijken wat voor kennis en wijsheid You & Me tot nu toe had opgeleverd.
Patty en ik werden in Surabaya geplaatst. Daar zouden we een aantal scholen dat het You & Me programma hanteert, onderzoeken. Dat ging aan de hand van interviews en vragenlijsten, uiteraard aangepast aan de Indonesische cultuur en leeftijden van de deelnemers. Het proces heeft drie maanden geduurd. Gedurende die tijd hebben we de meest leerzame, plezierige en indrukwekkende momenten meegemaakt. Onze begeleider in Surabaya bijvoorbeeld was een ongelofelijke wijze vrouw van over de 80 jaar. We kwamen erachter dat ouders en leerkrachten openlijker waren dan wij hadden verwacht. De leerkrachten, die getraind waren in het programma, werken na jaren nog steeds met enthousiasme aan het project. De gastvrijheid vergeten we ook niet snel. Tijdens onze schoolbezoeken werden we regelmatig ontvangen met snacks en maaltijden.
Het was een leerzame tijd waarin we veel hebben meegemaakt en gezien. Het was geweldig en uitdagend om te mogen meewerken aan sociaal maatschappelijke kwesties in een land waarmee we ons toch wel verbonden voelen.
3 reacties
Op school heb ik de opdracht gekregen: de verschillen te formuleren tussen indonsie en nederlandse seksuele en intimiteit. Hierover ga ik een presentatie geven. Kunt u me helpen waar ik deze informatie kan vinden? Alvast bedankt!
Hi Amanda,
We hebben de afgelopen maanden flink met wat griepaanvallen te maken gehad. Vandaar een late reactie.
Jouw vraag sturen we door naar collega, Christina. Zij neemt contact met je op.
Liefs,
team Kasuaris
Beste Kasuaris,
Voor mijn studie Interdisciplinaire kunsten, ben ik op zoek naar mensen die mij kunnen vertellen over seksuele voorlichting in Indonesië, vanuit Nederlands perpectief. Het taboe rondom seks en verheerlijking van de puurheid van de vrouw staan centraal in mijn onderzoek.
Ik ben vooral benieuwd naar wat voor stappen er nog gezet moeten worden in Indonesië om tot een goede balans te komen tussen cultuurwaarborging en goede educatie. En welke rol creativiteit hierin kan spelen.
Na het lezen van dit artikel lijk Christina mij een geschikte bron van informatie voor mijn onderzoek en zou ik graag met haar in contact komen. Zou dit eventueel mogelijk zijn?