Zoeken
Sluit dit zoekvak.

BLOG

Kei-belangrijk

Gentiana Tijssen sprak eerder heel openhartig over haar liefde die ze voor de Kei Eilanden heeft ontwikkeld. Die liefde voor de eilanden bracht haar aan het twijfelen over haar toekomst. In Nederland opbouwen, of juist daar? Om hier achter te komen is ze vorig jaar november teruggegaan naar haar kampong Waur. Na twee belangrijke, bepalende maanden op Kei is ze nu een week terug en heeft ze haar keuze gemaakt.

“Het vliegtuig rijdt over de landingsbaan waarna het zal opstijgen en ik Kei Kecil kleiner en kleiner zie worden totdat het helemaal verdwijnt. Mijn hand tegen het raam aangeplakt, hopende dat mijn tantes en nichten zien dat ik nog naar ze zwaai. De tranen rollen over mijn wangen en het gevoel dat ik onmiddellijk weer uit het vliegtuig wil stappen, bekruipt me.

Wanneer ik aan dat moment terugdenk, krijg ik meteen weer een brok in mijn keel die ik toen ook zo sterk voelde. Het vreselijke moment waarbij je afscheid moet nemen, wetende dat je elkaar het eerste jaar zeker niet meer zult zien. Nou ja, misschien beter dat ik daar maar niet meer aan denk; vooral nu ik weet hoe ik mijn toekomst wil gaan invullen. Dat ziet er een stuk positiever en vooral zonniger uit!

Hoewel ik in Nederland ben opgegroeid met veel lieve familie en vrienden, is mijn gevoel voor Kei zo intens geworden dat ik mijn leven in Nederland daarvoor zou kunnen achterlaten. Het afgelopen jaar heb ik in totaal zes maanden doorgebracht in de kampong. In april 2013 vier maanden aan één stuk en daarna vanaf november vorig jaar zo’n twee maanden. Deze zes maanden hebben mij, hoe raar het ook klinkt, een tweede leven gegeven.

Als ‘half-Molukse’, die de taal ook maar half-half spreekt, kwam ik alleen aan in een dorp waarbij de meesten geen ander leven dan met elkaar kennen. Je bent dan echt op je familie aangewezen die je alleen kent van de twee of drie weken vakanties met je familie uit Nederland. Alle scenario’s had ik in mijn hoofd al eens doorgenomen en besproken met familie en vrienden. Hoe word ik opgevangen en kan ik überhaupt mijn draai vinden? Dat het uiteindelijk mijn leven op deze manier zou veranderen had ik nooit durven dromen!

Ik heb daar vriendschappen opgebouwd, mijn familie in mijn hart gesloten en belangrijker, mijn draai gevonden. Hoe kunnen zes maanden zo’n ingrijpende verandering aan je leven geven? Kort gezegd: je groeit op met het feit dat je familie hebt aan de andere kant van de wereld. De familieband is er maar wordt versterkt op het moment dat je elkaar in levende lijve ontmoet. Op datzelfde moment, op een bijzonder mooi en rustgevend eiland, valt alles op zijn plek en voel je je opeens helemaal compleet’.

Daar komt nog bovenop, als een kers op een slagroomtaart, dat ik de liefde van mijn leven heb gevonden op jawel, Kei. Afgelopen december, na veel praten en nadenken, hebben wij dit kenbaar gemaakt aan onze families en heeft er een ‘kleine adat’ plaatsgevonden om ons officieel te verbinden. Deze hele fijne ‘bijkomstigheid’ maakt het uiteraard dat mijn keuze voor Kei een stuk makkelijker is geworden. Samen delen wij een toekomstbeeld die we waar willen gaan maken.

Met binnenkort een tweede vliegveld met zelfs internationale vluchten, is Kei een groeiend eiland. Ideeën maar ook mogelijkheden om iets op te starten hebben we genoeg.
Maar om onze plannen daadwerkelijk te kunnen realiseren, moeten we geld sparen. Dat is naast het weerzien van mijn familie en vrienden in Nederland ook deels de reden dat ik weer naar Nederland terugkom. De komende tijd ga ik in er aan het werk om zoveel mogelijk geld te sparen zodat ik met een realistisch startkapitaal terug kan naar de Molukken. Want een ding is zeker: mijn hart ligt op Kei!”

 

Tekst: Brenda Pattipeilohy en Gentiana Tijssen
Fotografie: Privé-bezit

Deel dit artikel:

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees ook: