Hier in LA, de entertainment hoofdstad van de wereld, zijn de mensen wat meer bezorgd om hun uiterlijk en willen ze zich goed voelen in de warme zon. Fastfood betekent niet per se ongezond. Termen als: organic, raw, vegan, gluten-free en no-transfat vliegen je om de oren. De interesse in etnische keukens neemt ook nog steeds toe. De cross culturele fastfood-ervaring wordt beleefd op straat waar de Food Trucks elkaar naar de kroon steken om de gunst van de verwende fijnproever. Je vindt ze bijna overal rond lunchtijd op de parkeerplaatsen van bedrijven, Food Festivals en straatfeesten. Lange rijen met foodies staan geduldig te wachten op hun Indiase dosa’s, Filipijnse halo-halo, Vietnamese bánh mì’s, Mexicaane quesedilas, Japanse sushi, Braziliaanse barbecue, Brusselse wafels, red velvet cupcakes, Chinese dim-sums en honderden andere dingen. Maar waar is de Indo Truck?
De Aziatische keuken is hier altijd populair geweest. Chinees eten kwam in Amerika in het midden van de jaren 1800 met de geïmporteerde Chinese arbeiders in de tijd van de California gold rush. Dat was toen al druk wokken en zeven. Als we praten over de Zuidoost Aziatische keuken dan staat de Thaise keuken hier op nummer 1. Alleen al in LA zijn er ruim 400 restaurants waar je Pad Thai kunt bestellen. Mocht je hier op bezoek komen en je moet nodig iets pedis eten met katjang saus over de saté of de groenten, dan kan je ook daar terecht. Wel belangrijk om te weten, want in heel Amerika zijn er slechts ca. 60 Indonesische/Indische restaurants. In LA kan ik ze op twee handen en 1 voet tellen.
De kansen liggen hier voor het oprapen want de fanclub van rijstliefhebbers en pittig eten groeit nog steeds. Als het aan mij ligt komt er een Indische keuken op wielen en stel ik graag meer Angelinos voor aan deze rijke en smakelijke keuken. Jeff’s Gado-Gado Truck komt dichterbij.
Om mensen te laten kennismaken geef ik aan kleine groepen kookworkshops waarbij ik ook het verhaal achter het eten vertel. Tijdens het voorbereiden praten we over de ingrediënten en een stuk van de Indische geschiedenis, wat ooit begon met de Europese handelaren die voeren naar de specerijeneilanden, de Molukken.
Mijn missie is om de Indische eetcultuur levend te houden en mensen te enthousiasmeren om meer Indisch te koken. Tevens pleit ik voor (h)erkenning van de Indische keuken als eigen culinaire stroming, als een van de oudste mengkeukens. Voor mij bestaat dat uit een groot deel geadopteerde Indonesische streekgerechten en een keur aan Europese en Aziatische fusiongerechten. Een goede weerspiegeling van onze Indische cultuur. De familierecepten heb ik kunnen veiligstellen in mijn eerste kookboek Indische Keukengeheimen.
Hier in Amerika wordt er voornamelijk Indisch gekookt in huiselijke kringen of op besloten feesten. De Indische smaak is meegekomen met de vele Indische families die hier na de tweede oorlog naartoe zijn geëmigreerd. Tevens zie je dat veel Indische nazaten (3e generatie en jonger) bijna volledig zijn geassimileerd. Gado Gado kennen ze wel en de ‘ricetafel’ van oma en de kroket kunnen ze nog maar net van de risolles onderscheiden. Als ik dan vraag waarom ze zelf niet Indisch koken, krijg ik als antwoord: ‘lekkerder en makkelijker om bij oma te eten!’, ‘de recepten van oma zijn niet overgedragen’ of ‘er was toen geen interesse voor.’ Nu voor sommigen dus te laat. Als je dan toch de recepten van je moeder of oma hebt, wat doe je er zelf mee? Om een eetcultuur levend te houden moet je er mee bezig zijn en het delen. Kom zelf ook met nieuwe dingen. Als het nog kan, kook mee met je oma en moeder. Eetcultuur evolueert. Zo is de Indische keuken ook ontstaan.
In mijn tweede boek ‘de nieuwe Indische keuken van Jeff Keasberry’ (binnenkort verkrijgbaar) gebruik ik de aangeleerde Indische kookstijl om traditionele gerechten nieuw leven in te blazen en introduceer ik meer van mijn eigen favoriete recepten waarmee ik inspeel op een drukke levensstijl.
Denk eraan: gezelligheid begint in de keuken!
Warme groeten uit LA,
Chef Jeff
©2014 Jeff Keasberry.
