I would like to read the English version

Net zoals Gentiana voor haar geliefde naar de Kei-eilanden is gereisd, heeft Savitri Talahatu dat ook gedaan voor haar liefde in Canada, waar ze inmiddels werkt als yoga- en meditatiedocent. En net zoals bij de meeste emigranten, speelde ook bij Savitri haar culturele identiteit een belangrijke rol.

De voetsporen van haar ouders

“Mijn vader, Adrianus Agam Talahatu, werd geboren op Ambon. Mijn opa Karel, zijn vader, was een KNIL-militair die voor de ogen van zijn gezin door de Japanners werd geëxecuteerd. Mijn oma stond vanaf dat moment alleen voor de opvoeding van haar zoons. Mijn vader ging studeren en werd uiteindelijk meteoroloog. Een muzikale meteoroloog haha, want hij speelde gitaar en zong in een band.

Mijn moeder, Ana Saleh, geboren in Tanjung Pinang, kwam uit een geleerd gezin. Haar ouders waren beiden docent en uiteindelijk werd mijn moeder dat ook. Een groot deel van haar leven gaf zij les op een middelbare school en werd vervolgens schooldirecteur voordat ze met pensioen ging.”

Van A(mbon) naar B(ali)

“Mijn ouders leerden elkaar kennen op de tennisbaan, werden verliefd en besloten te trouwen. De familie van mijn moeder was tegen het huwelijk omdat mijn vader protestants was en mijn moeder moslim. Dus toen mijn vader een baan aangeboden kreeg in het team van mensen dat werkte aan de opening van het eerste vliegveld van Bali eind jaren ’50, grepen ze die kans om naar Bali te verhuizen.”

Insert Savitri Talahatu 01

 

 

 

“Het is goed om zoveel als mogelijk aandacht te hebben voor het proces en de focus op het oneindige zonder overweldigd te worden door het vergankelijke.”

 

 

 

Opvoeding 

“Ik ben net als mijn broers en zussen op Bali geboren en heb daardoor niets meegekregen van het leven op Ambon. Onze opvoeding had wel een aantal Ambonese elementen. Ik herinner mij dat ik op speciale dagen een rode sarong en witte kebaya droeg en dat we op zondag vaak papeda, ikan bakar en colo colo aten. De bekende sagu en kenari ken ik ook omdat onze familie dat vanuit Ambon naar Bali stuurde.  En niet te vergeten de Ambonese verhaaltjes, die oma ons vertelde. Zoals Batu Badaon. Daar werd ik zo verdrietig van, want in het verhaal verandert een moeder in een steen.”

Van B(ali) naar C(anada)

“In 1992 ben ik naar Canada verhuisd omdat mijn man Canadees is. Ik vond het in het begin heel moeilijk om connectie te krijgen met de mensen daar. Ze leken altijd zo gehaast, glimlachten nooit en keken je niet aan. En daarbij waren ze ook niet echt vriendelijk tegen newcomers. Mijn eigen identiteit raakte daardoor helemaal zoek en het viel uit elkaar. Ik heb mijn leven en mijzelf weer helemaal opnieuw, vanuit niets, moeten opbouwen. Het opbouwen begon door simpelweg dingen te doen die ik leuk vond, waardoor nieuwe vriendschappen ontstonden. Dus ik had gamelanvrienden, yogavrienden, dansvrienden etc. Toen de vriendschappen er eenmaal waren, begon ik mijn Indonesische cultuur bij vrienden te introduceren. De problemen die ik met mijn culturele identiteit had, verdwenen toen geleidelijk.”

Waardevolle lessen

“Van mijn ouders heb ik geleerd dat liefde de basis is van het leven. Met liefde als basis komen toewijding en inzet kijken bij alles wat ik doe.

Mijn ouders zetten zich in voor verschillende goede doelen en benadrukten ons ‘het is belangrijk om je zegeningen en je verantwoordelijkheid om terug te geven te erkennen’. Dat is ons toch wel bijgebleven want ook wij doen aan vrijwilligerswerk nu.

De les uit het leven is dat ik heb geleerd dat je het niet in kaart kunt brengen, het is veranderlijk en op momenten erg chaotisch. Het is daardoor goed om zoveel als mogelijk aandacht te hebben voor het proces en de focus op het oneindige zonder overweldigd te worden door het vergankelijke.”

Door Angelique Loupatty Foto’s Savitri Talahatu