Hij vond So You Think You can Dance maar commercieel. Bovendien ligt zijn hart bij musicals. Door een vriend liet hij zich toch overhalen om met het programma mee te doen. Daar is hij hem nu eeuwig dankbaar voor, want Giovanni Kemper schopte het tot de finale. We spreken hem vlak voordat hij aan de repetities begint voor de SYTYCD Theatertour.

SYTYCD

Het is op dit moment nog niet te bevatten wat ik allemaal heb meegemaakt. Het zijn zulke drukke weken geweest, ik heb echt in een roes geleefd. Bij SYTYCD heb ik ontzettend veel geleerd op dansgebied. Op zich waren de choreografieën wel te doen. Ze werden je aangeleerd en in de live shows moest je die uitvoeren. Ik kon wat dat betreft meer kwijt in mijn eigen choreografie in de ‘Dance for your live’(onderdeel van SYTYCD, waarbij de danser een halve minuut krijgt om solo te dansen – red.). Ik laat me inspireren door de muziek en kan daarin echt iets van mezelf laten zien. Voor SYTYCD heb ik goed nagedacht over wat ik wilde laten zien. Van huis uit heb ik een jazz-achtergrond maar tijdens de auditie heb ik de gok genomen om te gaan tapdansen. Ik wist dat ik daarmee zou opvallen. Als ik door de auditie zou komen, kon ik later wel met mijn jazz nog beter laten zien wat ik kan. Ik ben met een open mind de auditie ingegaan en heb gewoon mijn ding gedaan. Mocht ik niet doorgaan dan was het ook goed. Dat gebeurde niet en ik uiteindelijk haalde ik de finale.

1390995893NGiovanni_Kemper_3kleinGiovanni’s hart ligt echter bij musicals. Als klein kind werd hij door een buurvrouw gevraagd mee te doen aan een (amateur) toneelproductie. Hij vond het zo leuk dat zijn moeder hem auditie liet doen voor de musicalproductie Miss Saigon waar hij de zoon van de hoofdrolspelers speelde. Vanaf Miss Saigon is het snel gegaan. Hij kreeg rollen in Oliver en Peter Pan. Daarnaast begon hij rond zijn 8e aan een dansopleiding op de Lucia Marthas Academie. Ondertussen bleef hij in musicals spelen. Dat bleef niet onopgemerkt. Zijn optreden als de kleine Simba in “The Lion King” was zo indrukwekkend dat hij een nominatie kreeg voor een Musical Award. Tot op de dag van vandaag is hij nog steeds de jongste musicalster die ooit een nominatie heeft gekregen. Daarna volgden in 2005 het Junior Songfestival en Kinderen voor Kinderen jaargang 23 en 24.

Ik vond het allemaal prachtig

Eerlijk gezegd ben ik me nooit bewust geweest van wat ik als kind meemaakte. Ik vond het allemaal prachtig en leuk om te doen. Pas toen ik de rol van Simba had, kreeg ik door waar ik mee bezig was. Simba was mijn eerste grote rol waarbij ik in het middelpunt van de belangstelling stond. Een heel fijn gevoel vond ik dat. Het drong toen nog niet tot me door dat ik daar mijn beroep van kon maken. Pas op het einde van mijn middelbare school besefte ik dat echt. Toen heb ik heel bewust voor de opleiding HBO Dans gekozen. Dat wil niet zeggen dat ik alleen maar danser wil worden. Met dans is het voor mij makkelijker om mijn grenzen op te zoeken. Heb ik het meer in de hand. Dat is anders met zingen, al zou ik dat wel willen. Nu ik met de theatertour ga beginnen, is dat ook heel dubbel. Ik hou van dansen en daar focus ik me nu ook op. Het zingen en spelen in musicals blijft echter ook trekken. Over 10 à 20 jaar wil ik in musicals spelen. Er zijn nog zulke mooie rollen om te spelen. Ik heb geen voorkeur en ik zie wel wat er op mijn pad komt. Ik weet in ieder geval dat ik voor bepaalde rollen niet hoef te solliciteren omdat ik een kleurtje heb. Aan de andere kant kan ik dus wel de gekleurde rollen spelen. Zo zou ik graag een keer de volwassen Simba willen spelen. Daarmee maak ik dan de cirkel rond. Dat zou mooi zijn.

Mijn moeder staat altijd voor me klaar

Giovanni groeide voor een groot deel op zonder zijn vader. Op jonge leeftijd scheidden zijn ouders en voedde zijn moeder de kinderen alleen op. Van de Indonesische kant van zijn vader heeft hij niet veel meegekregen maar dat stukje van zijn achtergrond interesseert hem enorm. Een reis naar Indonesië staat dan ook zeker op zijn lijst. Zijn moeder heeft dus de meeste invloed op hem gehad en dat merkt hij aan de manier waarop hij in het leven staat.

1391000896NGiovanniKemperbroermoederJSFAan mijn moeder kan ik alles vragen en ik kan alles met haar bespreken. Als ik haar hulp nodig heb, staat ze voor me klaar. Ze heeft me altijd enorm gesteund in alles wat ik doe. Zij regelde ook altijd alles. Audities, talentenshows, repetities tot in het buitenland aan toe. Wat dat betreft heb ik veel aan haar te danken. Zij zag dat ik het leuk vond om op het podium te staan en heeft me daarin gestimuleerd. Mijn moeder heeft me geleerd dat ik alleen maar mijn best kan doen en meer niet. De dans- en musicalwereld is namelijk niet makkelijk. Omdat ik zo jong begonnen ben, zijn audities vaak geen probleem voor mij. Inmiddels ken ik de mensen achter de tafel over het algemeen dus dan maak ik me niet zo druk. Ook mijn broer steunt me enorm. Hij geeft me feedback over mijn dansen. Ik neem dat ook van hem aan, want hij weet waarover hij het heeft. Ook als ik weer het theater in ga met een tour door Nederland en België zal hij het niet nalaten om tips te geven.

Geniet van wat je doet

Ik kijk echt uit naar die theatertour. Zeker omdat oud-dansers (van SYTYCD, red.) Floris, Lize, Nina en Anthony meedoen. Dat geeft toch weer een extra kick. Niet alleen voor ons maar ook voor het publiek. De repetities voor de tour zijn zwaar maar het is het allemaal waard. Ik ga er gewoon van genieten. Als ik één tip aan jongere dansers mee kan geven dan is dat het: geniet! Denk niet na over wat je er later allemaal mee kunt. Blijf lekker jezelf en doe wat goed voelt. Zoek een leuke dansschool en geniet van het dansen. Het serieuzere werk komt later wel. Zelf wil ik me op dit moment focussen op het dansen. Na de theatertour ga ik ook een workshoptour doen. Dan geef ik workshops op dansscholen om kinderen en jongeren jazz te leren. Die kinderen laten zien wat je allemaal met dans kan doen en bereiken, dat vind ik echt leuk. En dat je er een stuk van jezelf in kan laten zien.

Iets van zichzelf laten zien en anderen iets leren zijn twee onderwerpen die in het gesprek een paar keer terugkomen. Op mijn vraag of hij zijn eigen academie net als van Lucia Marthas gaat beginnen, moet hij lachen.

Misschien wel, ik heb daar nog niet aan gedacht. Ik ben nu nog jong en wil van alles zoveel mogelijk proberen. Kijk maar naar SYTYCD. Dat was zo voorbij en ik heb dan ook geprobeerd er zoveel mogelijk van te genieten. Wat me van dat avontuur het meeste is bijgebleven, is de bootcamp in Sevilla vond het echt fantastisch om daar te mogen dansen. Zo hoop ik nog heel veel mee te maken en mooie dingen te doen. Te genieten van de tijd met familie en vrienden. Dat kan allemaal zo voorbij zijn.

Meer informatie over de theatertour vind je op de site van SYTYCD.

Tekst Lolita Kapel  Foto’s theatertour Adé Johnson; SYTYCD; Junior Songfestival