Angela Moyra is singer/songwriter en stond in 2011 in de finale van ‘De Grote Prijs van Nederland’. Ze heeft een ‘storytelling’ stijl van zingen en componeren waarbij ze zich laat inspireren door het oude geluid van artiesten zoals Louis Armstrong, Ella Fitzgerald en Dionne Warwick maar ook door moderne artiesten zoals Corinne Bailey Rae.
Ze stond in het eerste seizoen van De Beste Singer Songwriter in de finale en was Serious Talent bij 3FM. Inmiddels heeft Angela een platencontract bij Zip Records in San Francisco en in september verhuist ze voor haar muziek én haar grote liefde naar Amerika.
Als zakenvrouw heeft Yvonne Kelatow een indrukwekkende CV. Ze is voorzitter van Horeca Nederland afdeling Zaanstreek, algemeen bestuurslid van het Zaans Ondernemers Netwerk en Stichting Binnenstad Zaandam, Ambassadrice voor Pink Ribbon en in 2007 genomineerd voor Zaans Zakenvrouw van het jaar. Ze heeft haar eigen Evenmenten Venue en de Keuken van Von. Maar bovenal is ze -zoals ze zelf zegt- super Moluks, een familiemens en moeder van vier kinderen, waaronder Angela Moyra.
Wat is het meest waardevolle dat je in je opvoeding van je moeder meegekregen hebt wat je ook je eigen kind zou willen doorgeven?
Angela: “Dan denk ik meteen aan de familieband, die heb ik altijd belangrijk gevonden. Wij waren vroeger vaak omringd door familieleden, er was veel warmte en dat vond ik heel fijn. Ik kon en kan altijd bij mijn familie terecht en hoef nooit afspraken te maken als ik bij iemand langs wil. Door die warmte staat mijn deur ook altijd open voor anderen en kunnen mijn familie en vrienden bij mij terecht. Dat wordt straks anders als ik in september naar Amerika ga verhuizen. Dat is een andere cultuur waar ik me nog in moet thuisvoelen. Vanwege mijn verhuizing denk ik de laatste tijd ook vaak aan de familieband. Dat is ook versterkt omdat ik mijn tante onlangs begraven heb. Je weet hoe het gaat bij Molukse begrafenissen; iedereen helpt elkaar en er wordt veel liefde gedeeld. Dat vind ik heel mooi.”
Wat is het belangrijkste/meest waardevolle dat je in je eigen opvoeding hebt meegekregen en je in je opvoeding weer aan Angela doorgeeft?
Yvonne: “Blijf altijd bij jezelf. Kijk eerst naar je zelf en dan pas naar een ander. Wanneer je weet wie je bent, kun je ook gehoord worden. Mijn Javaanse oma heeft me dat vooral meegegeven. Ik ben super Moluks opgevoed maar heb altijd veel bewondering gehad voor hoe zij zich staande heeft gehouden in die Molukse gemeenschap, juist door bij zichzelf te blijven. Daarnaast probeer ik het geloof mee te geven. Hoewel Angela niet kerkelijk is, vertel ik haar dat wanneer je je hart openstelt, het allemaal goed komt. Daar is ze het niet altijd mee eens en ze vindt me vaak streng, maar dan heb ik het in ieder geval wel gezegd.”
Welke plek hadden passie, inspiratie en motivatie binnen het gezin?
Angela: “Mijn moeder motiveerde en stimuleerde mij altijd om mijn eigen dingen te doen. Dat ging wat moeilijker toen mijn ouders scheidden toen ik 13 was. In die tijd was ik in de war en rebels. Op mijn 18de besloot ik dat ik een tijd van huis wilde en op mijn 19de heb ik dat ook gedaan. Ik wilde mijzelf ontdekken en uit mijn schulp komen omdat ik vrij introvert en heel verlegen was. Ik heb toen een jaar stage gelopen in Amerika. Daar heb ik veel van geleerd, bijvoorbeeld hoe het is om helemaal alleen te zijn en hoe het is om in een ander land te leven. Mijn keuze werd door mijn moeder ook echt gesteund. “De wereld ligt aan je voeten”, zei ze. Mijn vader is daarin wat voorzichtiger.
Mijn passie voor zingen, begon al heel vroeg maar pas aan het eind van mijn tienertijd ben ik er mij op gaan focussen. In het algemeen had passie wel een grote rol binnen ons gezin. Ik kom uit een heel creatief gezin. We konden misschien onze gevoelens minder uiten maar juist in het creatieve begrepen we elkaar. Datzelfde heb ik met mijn man, die naast zakenman, ook kunstenaar is. Je hoeft ook niet over alles te praten. Als ik zijn kunst zie dan begrijp ik hem.”
Yvonne: “Zonder passie lukt niets. Ondernemen is het elkaar gunnen, als je geen passie hebt, dan kun je mensen niet bereiken en dan kun je ze ook niet overtuigen dat je product goed is. Mijn grootste inspiratiebron is mijn oma. Ze kon niet lezen en schrijven maar had gouden handen. Toen ik het moeilijk had met het leven in twee culturen was zij degene die me wijze lessen gaf en zei: ‘Het gaat om wat jij wilt’. Zij leerde mij dat communicatie heel belangrijk is om elkaar te leren begrijpen. Buiten het gezin was Golda Meir (premier van Israël in de jaren ’70 – red.) een inspiratiebron o.a. vanwege haar moederlijke uiterlijk maar vooral vanwege haar inhoud.
Van thuis uit kreeg ik weinig motivatie. Als één van de meisjes met 7 broers belandde ik altijd in de keuken. Dat was niet wat ik wilde en daarom heb ik veel gelezen toen ik jong was. Ik werd een rebelse tiener die alles zelf wilde bepalen. Toen ik ging werken, hebben mensen op het werk mij gemotiveerd verder te studeren en dat heb ik gedaan. Op mijn 19e ben ik van huis weggelopen en toen merkte ik het verschil tussen Nederlanders en Molukkers. Ik wilde laten zien dat ik stand kon houden en heb daarbij wel mijn ouders op het hart getrapt. Ondanks mijn rebelsheid heb ik altijd mijn ouders gerespecteerd, aku tidak bikin malu malu orang tua (ik bracht mijn ouders nooit in verlegenheid -red).”
Het thema deze maand is vruchtbaarheid in de brede zin van het woord. Waar denk jij dan aan?
Angela: “Ik denk er dan gelijk aan of ik later kinderen kan krijgen. Mijn moeder komt uit een gezin van 10, ik kom uit een gezin van vier. Mijn oma en moeder waren dus erg vruchtbaar hahaha.
Dat ik, net als mijn man overigens, uit een gezin van vier kom, vond ik vroeger heel erg leuk. Je hebt altijd iemand om mee te spelen. Voor nu richt ik me op mijn carrière en daarnaast heb ik ook andere dingen op mijn wensenlijstje staan, zoals een bezoek brengen aan de Molukken. Naar Porto, waar mijn oma vandaan komt. Ik zie wel wat voor ons voorbestemd is maar vier vind ik een mooi getal.”
Yvonne: “Vruchtbaarheid zie ik eigenlijk in twee vormen. Ten eerste alles wat je geleerd en meegekregen hebt, is een stukje vruchtbaarheid in jezelf. Dat is een pit die zich weer kan voortplanten. Daarnaast kom ik uit een grote familie en dat heeft natuurlijk ook met vruchtbaarheid te maken. De vruchtbaarheid van de vrouw, dat ligt in ons. Wij zijn degene die het door moeten geven. Ik heb naast Angela nog 3 jongens, mijn moeder heeft 10 kinderen, mijn oma 8 kinderen. Ik zie vruchtbaarheid als iets positiefs want van daaruit kunnen mooie dingen ontstaan. Wanneer het dor is, leeft het niet. Deze vruchtbaarheid of kennis geef ik door, hopelijk ook aan mijn kleinkinderen. Hetzelfde geldt voor het ondernemen, je moet wel iets neerzetten wat echt een product is. Als het niet haalbaar of vruchtbaar is dan is dat zo.
Waar ben jij je moeder dankbaar voor?
Angela: “Dat ik altijd bij haar terecht kan, no matter what. Ik kan haar midden in de nacht bellen zoals toen ik een jaar in Amerika woonde. Ze was en is er altijd voor mij. Ik weet dat ze heel veel van me houdt en het allerbeste met me voorheeft. Eigenlijk ben ik haar dankbaar voor alles. Voor de band die wij hebben, voor het feit dat ik alles tegen haar kan zeggen. En dat ze mij vergeeft als ik haar soms afsnauw.”
Waar ben jij je dochter dankbaar voor?
Yvonne: “Ik ben Angela dankbaar dat ze haar muziek en haar talent gebruikt om haar toekomst te realiseren. Dat ze zelf liedjes schrijft en zingt. Ik had dat zelf ook wel willen doen, maar ik was te malu, te verlegen. Toen mijn tante in het ziekenhuis lang, pakte Angela de ukelele en zong voor haar. Loepzuiver. Dat zou ik niet kunnen want dan zou ik zitten huilen. Ik ben vooral dankbaar voor wat ze is en dat ze haar eigen beslissingen neemt. Maar ik ben ook God dankbaar dat ik zo’n mooi exemplaar gebakken heb hahahahaha. Ze is gewoon een leuke meid, sociaal en lief.”
Welk liedje symboliseert jouw moeder?
Angela: “Op mijn album staat het nummer Emma’s Island, vernoemd naar mijn oma. Het nummer vertelt dat ik er nooit geweest ben maar dat ik de plek wel goed aanvoel door de verhalen die mijn oma en moeder vroeger vertelden. Aan het einde van het nummer hoor je nina bobo omdat mijn oma en moeder dat vroeger voor mij zongen. Het is dus een nummer over mijn oma en mijn moeder omdat ze allebei een grote rol in mijn leven spelen.
De meeste liedjes op het album gaan over de romantische liefde. Van al mijn gevoelens die ik met mijn moeder gedeeld heb, zei ze iedere keer “schrijf daar dan een liedje over”. Op die manier zijn veel van mijn liedjes ontstaan en zijn ze stuk voor stuk met haar verbonden.”
Welk gerecht symboliseert je dochter?
Yvonne: “Angela is zelf heel erg vega en gezond dus als ze komt dan maak ik gado2, dat is echt haar lievelingsgerecht. Als ik haar moet vergelijken met een gerecht dan is zij de complete gado2. Door de verschillende ingrediënten die zij in zich heeft, al haar talenten en de verschillende invloeden van een Nederlandse vader, een Menadonese opa, een Molukse oma en een Javaanse oyang. Alle landen en eilanden zijn in haar vertegenwoordigd. Het Molukse Indonesische overheerst wat dat betreft. Zij is in ieder geval zeker geen Hollandse stamppot.”
Door Angelique Loupatty, Lolita Kapel. Foto’s privébezit, Angela Moyra
